“Waagstuk Poseidon” Comedie, geschreven door Aris Bremer

Bram Messemaker speelt altijd met verve de hoofdrol bij de Havenspelers. Maar met het stuk “Poseidon” hebben hij en ook veel andere leden grote moeite. Het drama vertelt over het noodlottig conflict tussen een havenstad en de zeegod. Maar Bram en zijn vrienden laten de kijkers liever lachen. De bewoners van de buurt hebben al zorgen genoeg. Van hun havenwijk wil men een toeristisch centrum maken. In het verzet daartegen loopt Bram als uitbater van de stamkroeg Voor Anker voorop. Waarom dus ook niet dit keer weer een lekkere klucht? De regisseur/schrijfster haalt Bram toch over de zeegod te spelen. Als hij zijn rol goed speelt zou hij als “god” de afloop mogen bepalen. Bram kruipt daarom toch in de huid van die vreemde Poseidon. Als daarna om hem heen zijn vrienden vallen voor het geld van de projectontwikkelaar, als zelfs zijn dochter hem lijkt te verlaten, beleeft hij intens de eenzaamheid van de zeegod en zijn wrok jegens de mensen. Als na al die repetities, met veel intriges, plezier, liefdesverdriet, geluk en ongelukjes, de voorstelling daar is, is Bram helemaal Poseidon geworden. Maar hoe bepaalt een gefrustreerd kroegbaas/god de afloop….?

Korte inhoud van het toneelstuk ‘in het stuk’ dat door de Havenspelers wordt opgevoerd:
Poseidon, god der zee, spreekt over zijn macht en zijn weerzin tegen de mensen. Hij overweegt ze genadeloos te straffen voor de vervuiling van zijn zee. Een stad aan de kust beleeft slechte tijden. Schepen vergaan en de haven slibt dicht. Het lot wijst een groep burgers aan om Poseidon met geschenken over te halen de stad goedgezind te zijn. Deze echter ontvangt de afvaardiging in woede. Hij verwijt de mensen zijn zeenymfen te doden. Een jong meisje in de groep trekt echter Poseidons aandacht. Haar schoonheid maakt hem milder. De burgers bieden haar aan als geschenk. Het meisje protesteert, ze heeft een geliefde in de stad. Haar belang moet echter wijken voor dat van de stad. De burgers gaan terug met de belofte van Poseidon de stad te sparen.

Poseidon vindt een heel andere voldoening in haar aanwezigheid, dan hij zich eerst voorstelde. Het meisje zingt wonderschoon over eenzaamheid en verlangen. Haar liederen boeien hem zo dat hij niet meer denkt aan straffen voor de mensheid. De stad leeft op. De havens liggen vol met handelsschepen. Er worden schatten verdiend en men viert grote feesten. Aan het geofferde meisje denkt niemand meer. Alleen haar geliefde kan haar niet vergeten. Vruchteloos probeert hij de stedelingen over te halen haar van Poseidon terug te eisen. In zijn wanhoop besluit hij alleen de zee op te gaan. Ook het meisje verlangt naar een weerzien. Zij vertelt Poseidon over haar harpspel. Om dat instrument te halen brengt hij haar naar de stad. In de nacht ziet de jongen een gestalte op het water aan voor een nymf. Om zich op Poseidon te wreken verwondt hij haar met een schot. Aan haar stem herkent hij zijn geliefde. In zijn armen sterft zij. Poseidon en de jongen vinden elkaar in hun verdriet en in wraaklust. Poseidon heft zijn arm en een vloedgolf vaagt de stad met haar inwoners van de aarde.